20 Ocak 1989 Samsunspor… Söylenecek kelimelerin dilden değilde gözlerden yaş olarak döküldüğü günlerden biridir 20 Ocak 1989.Hala hatırladıkça burnumuzun sızladığı bir an olsun yüreklerimizin dağlandığı o kara ocak günüdür.Renklerimize siyahın eklendiği, Nuri Asanların, Tomiç Zoranların, büyük başkan Emin Karların, bize bir çok gururu yaşatan Fatih Urazların bir anda tarih sayfalarına acı bir haberle kazındığı gündür 20 Ocak 1989.
Kazadan sonra Fatih Uraz'la yapılan bir röportajda söyledikleri yürekleri cız ettiren cinsteydi , "Dile kolay beşi hemen olmak üzere altı kişinin vefat ettiği, iki kişinin en kuvvetli olduğu dönemde aniden engelli hale geldiği, üç kişinin kafadan ağır darbeler aldığı, bir çok kişinin de kolunu, bacağını, belini kırdığı hatta dalağını ameliyat masalarında bıraktığı büyük bir felaketti bizim için." bu acı dolu sözleri olayı yaşayan birinin ağzından duymak daha büyük bir felaketti bizim için. Unutulmaz 20 Ocak günü hala taptazedir yüreklerde, koskoca Istanbul takımlarına başkaldıran, Fenerbahçeye arkayı dörtleten bir takımdır Samsunspor.
20 Ocak 1989 olayın yaşandığı gün kapkara bir Samsun sabahı ve yaşananlar gibi kan ağlayan bir asfalt vardır gözler önünde. En güzel dönemlerini yaşayan Samsunsporun Altın çağı denilebilecek bir dönemin toprak altına gömüldüğü bir gündür. O günden sonra çıktığımız tüm maçlarda 3-0 mağlup sayılmış ligi sonuncu bitirmiş fedarasyon tarafından onur şampiyonu ilan edilmiş ama yine tutunamamışızdır bir sonraki sezona.
Yine ufak bir anekdotda bir abimizin sözleri çok fazla etkilemiştir beni,"Evimizde televizyon vardı ama haberleri radyodan dinliyorduk. Çünkü yaşananları görebilmeye halimiz kalmadı."demiştir. Ki yazarken bile gözlerimin dolduğu bu durumda o zamanki büyük Samsunspor taraftarının acısını anlamak imkansız değildir. Öyle büyük bir taraftara sahiptir ki bu camia olayın duyulmasıyla gözyaşlarına boğulmuştur tüm Samsun. Hiç kimse için kolay olmamıştır o dönemleri atlatmak. Olaydan sonra herkesin bir yardım etme çabasına girdiği taa ki dönemin Başbakanı Turgut Özal'ın, Tanju Çolak'ın, Beşiktaş teknik direktörünün yaptığı fedakarlıklar göz ardı edilmemelidir.En büyük fedakarlığı yine büyük Samsunspor taraftarları yapmıştır o dönemde.Çalışan memurun cebinde üç kuruş memur maaşını, bir simit parasını dahi zor bulan öğrencilerin yaptığı yardımlar hiç bir zaman unutulmayacaktır.Her ne olursa olsun büyük Samsunspor taraftarı sevgisinden,sevgilisinden vazgeçmemiştir.Yeri gelmiş omuz omuza vermiş ağlamış, gülmüş yeri gelmiş haydi çocuklar süperlige yürüyoruz diyerek şampiyonluğun ilk adımlarını atmışızdır. Ne büyüktür ki 7'sinden 70'ine aynı duyguların heyecanların, sevinçlerin, hüzünlerin yaşandığı hir çatıdır Samsunspor. Arma sevgisi hiçbir zaman dillerden düşmemiştir.
Samsunspor taraftarı kazanın yaşandığı gün yaklaştıkça sanki olayın yaşandığı gün ki gibi bir hüzün kaplar şehri.Unutulmazdır,unutulmayacaktır,unutturulmayacaktır.(!)
Güzel günler göreceğiz elbette , bir şarkı gibi düşmeyecek şampiyonluk dillerden.Ama baktığımızda taraftarımızın tek zoruna giden o forma için canlar verilirken bir kaç kişinin çıkıp terletmek için dahi birşey yapmamasıdır.Oysaki kaybedilenler Samsunspor için, taraftarı için formalarını terlerinin son damlasına kadar ıslatmış her ne pahasına olursa olsun şampiyonluk için canlarını ortaya koymuşlardır.Üzülüyoruz elbette bazen siyahla beyaz çubuklu formanın, şaha kalkmış Atatürk'lü armanın hakettiği değeri görmediği için. Bu taraftar şehrini takımını savunduğu sürece güzel günler geri gelicek yine istanbul takımlarının korkulu rüyası olucak yine arkayı dörtleticez yeri gelicek 19 Mayıs stadyumunu cehenneme çeviricez.
O güzel günler elbette gelicek çocuklar akmasın gözyaşlarınız, biz bu arma uğrunda savaştıkça bu armaya sahip çıktıkça hep en yukarı oynayacağız…
Başımız sağolsun SAMSUNUM. Mekanınız cennet olsun koca yürekli insanlar.
Emrah Kuru 19.01.2014
